جوکر ۲۰۱۹- بازنده های بی صدا
پس از تاثیر گذاری شخصیت جوکر (با بازی هیث لجر) در شوالیه تاریکی ۲۰۰۸ (کریستوفر نولان)، این بار نوبت ساخت فیلمی با محوریت خود جوکر بود. جوکر با بازی تاثیر گذار خواکین فینکس نشان داد که قرار نیست همچون جوکر "جوخه انتحار" (با بازی جرد لیتو) یک شخصیت سطحی و صرفاَ برای جذب گیشه باشد. تاد فیلیپس در این فیلم قصد دارد با نگاهی جسورانه تر صدای جوکر را به دور از سایه همیشگی بتمن به گوش بیننده برساند.
فیلم با صحنه تحقیر یک دلقک آغاز می شود. این تحقیر و سرکوب که به نوعی بی عدالتی در جامعه را به تصویر می کشد، تا انتهای فیلم در اشکال مختلف در خصوص آرتور (جوکر) ادامه پیدا می کند.
جوکر تاد فیلیپس متفاوت از جوکر نولان است؛ قهرمان خیالی (جوکر) نولان تمام اتفاقات را به شکل عجیبی مدیریت می کرد، همواره چندگام جلوتر از بقیه سناریو را چیده بود. هرج و مرج طلب، به شدت خونسرد و در بیشتر دیالوگ هایش در مقابل مخاطبش برتری داشت. بی شک تصمیم به خلق جوکر با آن خصایص از طرف نولان هرچند به شدت جذاب و نوآورانه، اما یک تصمیم مخاطب پسند، خطرناک و غیر مسئولانه بود. در مقابل تاد فیلپس به جوکری پرداخته است که پاهایش در جلسات روانشناسی می لرزد، تحت فشار عصبی شدید است و در مقابل جامعه به شدت آسیب پذیر نشان می دهد. از حس بی عدالتی و سرکوب لبریز شده است و چاره را در انتقام می بیند. انتقام از تمام ساختارها و افرادی (مادر، کمدین، همکار و.) که وی را در چنین جایگاهی به یک بازنده تمام عیار تبدیل کرده است.
روند تبدیل شدن از شخصی که علاوه بر نگهداری از مادر حتی در قبال تابلو یک مغازه احساس مسئولیت دارد، به یک قاتل تمام عیار؛ با بازی خوب خواکین فینیکس و روند صبورانه فیلمنامه باور پذیرتر شده است.
قسمت های مهمی از فیلم در جلسات روانشناسی آرتور اتفاق می افتد. در قسمتی از این جلسه آرتور پس از قتل 3 نفر و مشاهده بازخورد آن اتفاق در رسانه می گوید: "تا چند وقت پیش حس می کردم کسی منو نمی بینه، حتی نمی دونستم وجود دارم یا نه.". در پاسخ روانشناس خبر از قطع شدن بودجه درمان می دهد و می گوید: "اونا هیچ اهمیتی به آدمایی مث تو نمیدن اونا به منم اهمیت نمیدن". به نوعی می توان کلید داستان را در این دیالوگ جست و جو کرد. جوکری که در ادامه از آرتور به وجود می آید فریاد قشر بازنده ای است که از جامعه طرد شده است و حتی گاهی در وجود خود تردید می کنند. هشداری که کارگردان به جامعه می دهد اعلام وجود چنین افرادی در جامعه است. افرادی که فکر می کنند در حق شان بی عدالتی صورت گرفته و خشمگین هستند.
خشم و بازخورد جوکر گونه نسبت به بی عدالتی در واقعیت نیز مصادیق بسیاری دارد. خود فیلم هواداران جوکر را مخالفین فقر و سرمایه داری نشان می دهد. سیاه پوست های دهه 60 رپ و استفاده از الفاظ رکیک را راه مناسبی برای تخلیه خشم ناشی از بی عدالتی دیدند . مهاجران و برخی پناهندگان خاورمیانه ای در اروپا که احساس نادیده گرفته شدن و بی عدالتی داشتند برای بازگشت به کشورشان و پیوستن به گروه های مسلح ترغیب شدند. حتی واکنش با الفاظ رکیک در فضای مجازی به داور یک مسابقه فوتبال که حس بی عدالتی در مخاطب ایجاد کرده است نیز از این جنس است. بازنده ای که هیچ صدایی ندارد. فیلم در دیالوگ روانشناس طعنه ای به جامعه برای نادیده گرفتن بخش دیگر می زند و در قبال بروز چنین انسان هایی جامعه را نیز بی تقصیر نمی داند.
محبوبیت شخصیت جوکر؛ به دلیل تجلی کنشگرین تصویر از یک بازنده است. نوع انتقام گرفتن او از بی عدالتی، احساس خشم ایجاد شده در بیننده را می کند. همذات پنداری افرادی که در سیر قوانین جامعه با حقیقت تلخ و گزنده ای مواجه شده اند که با خواسته هایشان فرسنگ ها فاصله دارند و شاید هیچ شانسی برای رسیدن به آرزوهایشان نباشد. کسانی که به قول جوکر دیگه چیزی برای از دست دادن ندارند. افرادی که فکر می کنند بی عدالتی جامعه آن ها را به بازنده های تمام عیار تبدیل کرده است با شخصیت داستان در سطوح مختلف و به میزان های مختلف احساس همذات پنداری می کنند. مشابه محبوبیت میلیونی خواننده ای ایرانی (امیر مقصودلو) که از آرزوهایش جا مانده است و خشمش در فحاشی در آهنگهایش نمو می کند.
محبوبت شخصیت جوکر (نه فیلم جوکر) این هشدار را می دهد که می بایست نسبت به افرادی که درست یا غلط در جامعه احساس تحقیر، نادیده گرفته شدن و بی عدالتی می کنند نگاهی مسئولانه تر داشت و برای رفع این سرخوردگی که ممکن است به مانند فیلم به یک بحران تبدیل شود چاره ای جست.
جوکر ,بی ,فیلم ,جامعه ,یک ,عدالتی ,بی عدالتی ,می کنند ,می دهد ,را به ,با بازی
درباره این سایت